Een vlekkeloos einde

Blog van donderdag 06 oktober en een klein beetje vrijdag 07 oktober

Zoals bekend zijn er protocollen geschrapt, vandaag is het goed mogelijk dat er nog meer sneuvelen.
Vandaag is het onze vertrek dag, we gaan weer terug naar huis.

Na haar laatste zwoele nacht, met dansende gordijntjes en zo, gaat onze ZKH trouw, zoals als iedere ochtend, het ligbedden slagveld op. Volgens de Royal App is het dan al 08.15, dat kan drama betekenen want op het slagveld moet je er vroeg bij zijn anders heb je geen perfecte ligplaats rondom de hofvijver in de paleistuin. Het loopt af met een sisser, gelukkig heeft ander schorem nog niet in het hoofd gehaald de ligbedden van onze ZKH te heroveren.

Na zijn zware plicht besluit onze ZKH het wandelprotocol lekker overboord te houden en meld dat de volgende verplichting om 09.00 uur, ontbijt protocol, plaats zal vinden.

Hoewel we het ontbijt met een steen in onze maag voelt, lukt het ons nog goed het e.e.a te verorberen. We genieten er extra van, want het is het laatste Neptuno ontbijt van 2016.

Het laatste ontbijt @ Neptuno 2016

Na het ontbijt worden onze koffers en handbagage weer ingepakt. Vandaag mogen we om 12.00 uur uitchecken. Nog voor die tijd hebben Chris en ik nog even wat geshopt op de Yumbo en daarna nog even bij het zwembad liggen met ''gratis'' drankje. Uit onze ervaring van vorig bleek dat het all inclusive om 12.00 uur stopt. Dus ben je na 12.00 uur nog in het hotel, dan mag je de rest op eigen kosten verorberen. Maar ook dit is geen ramp de prijzen zijn normaal en de prijs/kwaliteit goed.
Aangezien wij pas om 16.30 worden opgehaald hebben we dus nog even te gaan. Heerlijk echt vol genieten van die laatste dag. Nog even voor twaalf uur pakken we nog een drankje wat bij het ligbed wordt neergezet, we zijn tenslotte Hollanders dus....alles wat nog in het all inclusive valt is mooi meegenomen.

De koffers zijn allemaal gereed, het twaalfuurtje is aangebroken en voordat we het weten is het alweer gebeurd. De koffers gaan in het depot achter de receptie, deze wordt op slot gedraaid dus geen angst dat er eventueel de kostbare kroonjuwelen worden gestolen.

Om 15.00 hebben we een kamer toegewezen gekregen waar we ons nog heerlijk kunnen gaan douchen/opfrissen voordat we naar het vliegveld gaan.

Dus tot drie uur kunnen we heerlijk blijven relaxen aan het zwembad met ons zwembroekje aan.

Maar dan.....plotseling.....geheel onverwacht krijgen we te horen dat onze all inclusive is verlengd tot en met de lunch. Verbaasd kijken we elkaar aan, dat was vorig jaar wel anders. Komt het nu omdat we deze reservering rechtstreeks hebben gedaan en niet via een touroperator of.......
Geen idee. maar we vinden het natuurlijk helemaal geweldig.

Om 13.45 genieten we nog van een heerlijke lunch en dan komt de 15.00 uur alweer dicht in de buurt.

Laatste lunch @ Neptuno 2016

Iets voor drieën lopen we naar de receptie om de kamersleutel op te halen waar we ons zelf kunnen gaan douchen/opfrissen. Er zijn twee kamers beschikbaar dus ook ook onze ZKH heeft er een tot zijn beschikking.

We komen terecht op de eerste verdieping dus we zijn erg benieuwd hoe deze kamer eruit ziet.
Het is wel duidelijk bij het betreden van de kamer dat deze dus hiervoor gebruikt wordt. Het ziet er verders prima uit en er liggen al stapels met handdoeken klaar. Ook is er een overvloed aan shampoo en douchegel. Toch is het wel even wennen als we op het balkon staan want dit is dus het uitzicht aan een van zijkanten van het hotel. Totaal anders maar net zo rustig. Het is natuurlijk wel zo dat je dan minder zonuren heb maar dat is natuurlijk logisch. Aan deze zijde heb je de zon dan ook eerder \s ochtends en aan de andere zijde mogelijk laat in de middag. We hebben hier geen ervaring in dus het is echt inschatten, maar de kamer zijn ook hier helemaal goed.

Naar links kijkend, de weg naar het strand, voorkant hotel

Naar links kijkend, de weg naar het strand, voorkant hotel

Naar links kijkend, de weg naar het strand, voorkant hotel

Naar rechts kijkend, Yumbo, achterzijde hotel

Naar rechts kijkend, Yumbo, achterzijde hotel

Om 15.30 zijn we klaar, de kamer heb je 30 minuten tot je beschikking en is dan ook voldoende.

Op de planning staat dat de koets om 16.30 uur weer voor het hotel staat om ons naar de het vliegveld te brengen. Zodra onze ZKH ook klaar is, die in een andere kamer zich mocht opfrissen, wachten we tot de klok van 16.30 uur in de lobby, lekker koel en de geen straf om in zo'n ruime en prachtige lobby te mogen zitten.

Even voor 16.00 meld de koetsier zich al, de medewerker van de receptie geeft aan dat wanneer het ons uitkomt we mogen vertrekken.
Daar hoeven we niet lang over na te denken, laten we maar gelijk die koets in stappen want op het vliegveld vermaken we ons ook wel.
Klokslag 16.00 zitten we dan ook in de koets, bagage is netjes aangenomen en ingeladen en het is weer een prachtige ruime koets. Aan ruimte geen gebrek.

Nadat we afscheid hebben genomen van het hotel brengt de koetsier ons met gepaste snelheid naar het vliegveld waar we alweer binnen het half uur mogen aankomen. heerlijk vlot. Natuurlijk wel wat drukker op de weg dan een zondagmorgen.

Vertrekhal buiten van het vliegveld Las Palmas Gran Canaria

Even een half uurtje wachten met de bagage afgeven en de security, we staan bijna vooraan, natuurlijk staan er weer van die heerlijke zeik mummies voor ons. Blijkbaar zijn ze gisteravond al in hun sacrofaag gedumpd om als eerste in de rij te staan. Al een half uur tikkend, voor opening, op de balie van: waar blijft toch die medewerker? En als de medewerker er al aan komt lopen pleuren ze asociaal hun koffer al op de band. Ergernis nummer 1, MUMMIES. En als ze aan de beurt zijn moeten ze alles nog te voorschijn halen....ze hebben uren staan rotten maar even papieren pakken...?

Het inchecken gaat lekker vlot verders en ook bij de security verloopt het prima, geen irritant, omhoog gevallen, pleuris en afgunstig tyfus flikkertje aanwezig maar wel zo'n heerlijk Spaans mokkel die vanochtend haar bovenlip is vergeten te harsen en je een glimlach geef, wat natuurlijk je dag weer goed maakt, mits ze de restjes Chorizo tussen haar voortanden weg had geflost.
Kortom het verliep voorspoedig.

Vanaf het vertrek bij het hotel is het razend snel gegaan en voordat we het weten zitten we dan ook al voor 17.30 uur aan de koffie, thee en een ander lekkere drankje met iets lekkers bij de Starbucks te genieten van onze laatste minuten op Gran Canaria.

Al zittend bij de Starbucks zien we het toestel van Transavia landen vanuit Nederland en waarmee wij weer terug vliegen. Het lijkt erop dat we vertraagd zijn?
Inmiddels is de gate bekend en om 18.15 zou het boarden gaan plaats vinden. Met uitzicht op het toestel zitten we nog even te wachten bij de gate, ook maar een paar minuutjes want het is bijna tijd voor boarden.

Om 18.15 staan wij nu als eerste in de rij om te gaan boarden, echter nog geen groen licht, het ziet er naar uit dat een ander toestel wat aan het boarden is, een gate er naast, roet in het eten aan het gooien is want er worden wat passagiers omgeroepen om met spoed naar de gate te komen. Minuten duren nu ineens uren, en dan komt onze ZKH ook nog eens met de mededeling dat hij zijn koninklijke sponsje wilt gaan uitwringen op het toilette. Pffffff het is tijd om te gaan boarden, ieder moment kan die balie open gaan. Maar vooruit we laten onze ZKH zijn dingetje doen en wachten maar geduldig af. Na een paar minuten was het alweer gedaan met het koninklijke gezeikstraal en het boarden kan gaan beginnen. Wel 15 minuten later dan gepland, ik ben benieuwd hoe laat we vertrekken.

En hoe leuk is het dan als je als eerste het toestel mag instappen. Dit vond ik zelf toch wel een heel bijzondere ervaring dus dat moet op de foto.

Totaal leeg, op de medewerkers na dan

Wel een klein stukje van onze ZKH aanwezig

Als we op onze plaatsen zitten weer een briefing natuurlijk want we zitten weer bij de nooduitgang.
Hier waren we natuurlijk al van op de hoogte dus waren wij eerder met het toelichten dan de stewardess, die gelijk zei...ik wou dat iedereen zoals jullie waren. Waarop ik antwoordde, ik ben bang dat we dan gaan uitsterven. Zo en weer een panty nat van het lachen.

Ondanks de 15 minuten vertraging gaat het boarden verbazend snel. En om exact 19.00 uur worden we van de gate afgeduwd. Iedere keer toch weer zo knap hoe ze het hem flikken in zo'n korte tijd.

Vanaf de Gate

 Alles verloopt weer volgens protocol en voordat we het weten hangen we alweer in de lucht onder weg naar Amsterdam Schiphol. Een paar foto's van het taxiën, opstijgen en in de lucht.

De reis verloopt voorspoedig, zo af en toe de oogjes dicht en voordat we het weten zijn we alweer geland op Schiphol. Om exact 00.20 uur vrijdag 07/10 staan we al aan de gate. en misschien niet te geloven maar het is echt waar......om 01.00 uur staan we met koffers en al, alweer bij Schiphol Valetparking om de auto in te stappen, die zoals beloofd, netjes klaar staat voor ons.

Wat ging dit super snel zeg, een waar genot.

Onderweg naar huis natuurlijk een midnight snack, ook voor onze ZKH, het zijn niet diezelfde decadente snacks als op Gran Canaria maar deze staven voldoen ook wel. Het midnight snack protocol is dan ook nieuw voor onze ZKH dus even wennen. Maar ook deze glijd er makkelijk in.

Gehaktstaven midnight snack

Om 02.15 uur staan we thuis voor de deur.
Home sweet home.

Werkelijk ongelooflijk allemaal een vlekken lozen start op 25/09 en een vlekkeloos einde op 07/10.

Koffers worden uitgepakt, bedjes opgezocht.
Voordat we het weten is het alweer ochtend.
Een simpel ontbijtje voor onze ZKH en dan om 11.00 uur nemen we afscheid van elkaar.
De koets wordt gestart en met gepaste ceremonie wordt onze ZKH uitgezwaaid.

Wat hebben we toch een fantastische vakantie gehad.

Iedereen bedankt voor het volgen en lezen.

Protocollen overboord

Blog van woensdag 05 oktober

De laatste volle dag is toch echt aangebroken.

Sommige protocollen worden over boord gegooid zelfs de ochtendwandeling van onze ZKH is geschrapt. Natuurlijk wel weer bericht op de Royal App. Zelfs het slagveld der ligbedden wordt een kwartier later aangedaan dan normaal. Met andere woorden, onze ZKH en zijn lakeitjes zijn inmiddels behoorlijk verrot.

Het ontbijtprotocol wordt nog wel op het juiste tijdstip uitgevoerd.

    

Na het ontbijt is daar toch nog wel even het cappuccino protocol van onze ZKH in de loungehoek bij het zwembad gevolgd van het plaatsen van zijn koninklijke derrière op het ligbed.

Geduldig maar toch vermoeiend wordt er gewacht op het volgende protocol; Lunch.

De fotolakei trekt er even erop uit om foto's te maken van de omgeving deze zullen later gebruikt gaan worden voor een andere blog.

Inmiddels heeft de fotolakei ook een paar foto's van het salade en toetjesbuffet gemaakt, hiervan hebben wij iedere lunch gebruik mogen maken, de rest wordt a la card besteld. Tot zover is het allemaal fantastisch geweest een waar genot.

En na de lunch liggen we weer wederom uitgezakt aan het zwembad er is gewoon ook geen puf meer uit te brengen. Boeren en scheten zijn nu ook eerder protocol dan een schandelijke uitzondering.

Na 11 dagen zijn we eigenlijk behoorlijk vertyft dus met de lamme voetjes weer naar de kamer om gereed te maken voor het volgende protocol.

Het diner protocol verloopt moeizaam, eigenlijk zijn er geen gaatjes meer, maar toch.

Ook het diner smaakt weer heerlijk.

De avond wordt rustig in de loungehoek aan het zwembad doorgebracht en dan liggen we om 23.00 uur uitgestrekt op de kamer, morgen is het vertrek dag, maar pas om 16.30 zal de koets voor het paleis staan om te vertrekken naar het vliegveld, wordt stiekem toch weer een lange dag, zonder protocollen want die zijn overboord.

Onze ZKH laat nog deze avond zijn bepakking controleren en zijn koninklijke vertrek wordt schoongeveegd door een burgerslaafje (voorheen veeglakei) zodat deze weer spik en span achter gelaten kan worden morgen. Alsof de hotelmedewerkers het niet zouden doen. 

Ook voor onze ZKH is het zijn laatste nacht hier in zijn Buitenpaleis.

Door de openslaande balkondeuren van zijn kamer, waait er nog een licht verkoelende doch warme na zomers windje, die met zachte strelen met de vitrage speelt, die weer op haar manier sierlijke en licht erotische bewegingen vertonen . De lakens strelen haar licht gebruinde fluweel zachte huid. En met zacht geroezemoes op de achtergrond doezelde onze ZKH in slaap. Om vervolgens de volgende ochtend nog verrotter op te staan.

Bedankt voor het lezen.

We vallen in herhaling

Blog van 04 oktober 2016

Het punt is nu bereikt dat we echt in herhaling gaan vallen.
Tja dat klote protocol......tijd voor een opstand van het volk zou ik zeggen.
Dat is natuurlijk wel het gevaar van dit soort luier vakanties met een ZKH.
En wat vinden we het vervelend.

We genieten enorm van deze vakantie en hebben het dan ook meer dan dik verdiend.
Realiteit is toch wel dat we nog maar 2 dagen hebben.
Donderdag is het alweer vertrekdag maar gelukkig lekker laat.

Dus daar gaan we nog een keer:

1. Wandelen

Prachtige zonsopkomst voordeel van vroeg opstaan

2. Ontbijten

3. Cappuccino moment

4. Vitamina

5. Lunch

6. De (Vliegende) Groene Draeck

7. Diner

8. Party @ Yumbo

Ons bevalt de herhaling wel.
Hoewel ik zelf ook wel graag schrijf over een wat actievere vakantie is het hier prima.
Gran Canaria blijft voor mij (ons) een schitterend eiland.
Je kan en mag zoveel doen als je maar wilt en je moet eigenlijk helemaal niks.

En eerlijk is eerlijk het hotel heeft een heel groot aandeel hierin. Het is een uitstekend hotel.

Even kort, maar weer met groot plezier.

Bedankt voor het lezen.

Een dag conform protocol

Blog van maandag 03 oktober

Het is onvermijdelijk, als er een dag niks gedaan wordt valt er ook niks te schrijven.

Ligbedden worden zonder enkele eer of waardigheid weer veroverd door onze held.
Daarna wordt de dag ook begonnen met een wandeling van onze ZKH.
Gevolgd door ontbijt.

Een tussentijds shop moment wordt ingelast voor onze ZKH om vervolgens met nieuwe zwembroeken (inclusief een M-Line) terug te keren.

Cappuccino moment.

Vandaag liggen we echt voor dood aan het zwembad, de vermoeiende dagen hebben ons opgebroken.
Ontbijt, lunch en diner zijn inmiddels een dwangneurose geworden en ook de 43 gaat inmiddels met een infuus naar binnen. Niks meer spontaan alles conform protocol van onze ZKH.

Om 15.00 is het inmiddels alweer lunchtijd en als een stelletje zombies laten we het allemaal maar weer naar binnen glijden, of we het geproefd hebben? Geen idee....het zit er in.

Na een klein uurtje weer verplicht naar dat klote bedje wat eigenlijk helemaal niet comfortabel ligt maar ach, we zullen en moeten die bronzen tint hebben al is het alleen maar om te laten zien dat we zijn weggeweest naar de zon. Pijn en moeite worden nog bespaard om toch nog die laatste zonnestalen te pakken tot die andere akelige verplichting (Diner) nadert.

Met lood in onze schoenen naar de kamers. Weer rusten, douchen en omkleden, wat nu weer aan te trekken.

En dan zit je zo weer aan dat eentonige diner, die drukte, gekletter van bestek en servies, om gek van te worden. Alles komt op je af. Broeken beginnen net iets strakker te zitten en je zit inmiddels aan het laatste gaatje van je riem, alleen elastiek kan ons morgen nog redden.

Met een onprettig vol gevoel gaan we maar uit verveling na het diner op het terras zitten. Door de eentonige klanken van dat mokkel wat niet kan zingen achter het keyboard beginnen we nu toch echt suïcidale klachten te krijgen en vluchten naar een loungehoek, helaas horen we dat mokkel nog steeds janken maar met een infuus van 86 (dubbele dosis 43) is het toch redelijk uit te houden.

Gelukkig vordert de avond en vluchten we naar de Yumbo. Maar ook hier het zelfde laken en pak.
HOUD HET DAN NOOIT OP!!!

De nacht kruipt voorbij, minuten lijken wel uren.

Pfffffff  echt zo'n dag weer,

Een dag conform protocol.

Wat hebben we er weer enorm van genoten.

Bedankt voor het lezen.

Koninklijk Paniek

Blog van zondag 2 oktober

Zondagochtend 04.15 uur Locatie:  Yumbo Center, twee lakeitjes rollen weer richting de poorten van de Paleistuin peinzend dat over minder dan 3 uur de Royal App gaat rammelen. Na de pittige klim van gisteren en een diep glaasje 43 voelen de beentjes en voetjes nog zwaarder aan. De kamer wordt nog net bereikt, gelukkig, anders werden er al twee bedjes gereserveerd bij het zwembad.

Voor de zekerheid wordt er ook door de lakeitjes een wekker gezet want ook onze ZKH is mee geweest naar het Rovershol. Een en al rot en verderf daar in dat Rovershol volgens ZKH maar uiteindelijk wordt het voor onze ZKH zo'n 03.00 uur  als hij naar het paleis terug Flaneert.

Om 07.00 uur gaat bij de lakeitjes de gewone wekker, er is nog geen Royal App afgegaan.
Onze ZKH zou toch niet zijn beroofd of erger nog....ongepast benaderd worden en dan ontdaan worden van je koninklijke vliesje (lees gewoon verkracht worden, om vervolgens in de goot gedumpt te worden door dat schorem) je weet maar nooit in deze tijden tegenwoordig.
Het is nog even spannend, maar om 07.15 rammeld de Royal App.....Goedemorgen....kwartier te laat.

Koninklijk paniek, nu gaat de koninklijke planning in de koninklijke soep.

Niks aan het handje, we kalmeren onze ZKH en zo kan hij rustig haar ochtend ritueel doen.

Om 08.15 uur is het weer tijd voor een ontbijtje.

Vandaag staat er niks op het programma, alleen maar luieren aan het zwembad dus veel is er eigenlijk niet te melden. Goed uitrusten voor nog de komende hangdagen.

Vandaag is het wel de dag dat de Mini Cooper, koets, weer terug gaat naar het verhuurbedrijf.
Daar nemen we dan ook met pijn in ons hart afscheid van, wat was het heerlijk weer. Echt super genoten van dit geweldige karretje. Had wel wat langer mogen duren, maar vonden het niet noodzakelijk.

Bye, Bye Baby...zwaai..zwaai

Nadat Chris de auto heeft weggebracht, liggen we weer heerlijk met zijn drieën aan het zwembad, wachten tot dat het tijd wordt voor de lunch en vandaag staat de BBQ weer op het menu. En voordat we nog op de klok kunnen kijken is het ook al weer gedaan met de lunch.

Lunch....weg voordat je het weet

Toetje van de Lunch

En zo liggen we weer plat in de zon, wachten, wachten, zuchten, zuchten, drinken, drinken, wachten, wachten, zuchten, zuchten tot het eindelijk tijd is om ons gereed te gaan maken voor het diner.

De blog wordt weer geschreven door mij en de rest rust weer wat op de kamer Daarna wordt alles weer goed geschrobd zodat de heertjes weer aan het diner kunnen verschijnen.

Tot zover altijd goed

Dit keer slaan we het toetje over in het Hotel. Daarvoor lopen we naar de boulevard.

Op de boulevard aangekomen kunnen we nog drie plaatsje veroveren op het terras van de ijssalon, het is er gezellig druk. Met een gezellig muziekje erbij van een Mariachi band bestellen we een ijsje.

Goed genieten zo

De ijsjes smaken weer prima, het zijn flinke uitdagingen. Er wordt alleen gegeten wat op kan en de rest laten we staan.....het gaat uiteindelijk om het totaal plaatje en dat is genieten van het moment. En niet van de lege vazen.

De rekening wordt betaald en we lopen weer terug naar het hotel.

Deze avond valt nu loodzwaar, dus lekker vroeg naar bed. Morgen weer een nieuwe dag. Lekker slapen en goed uitrusten om vervolgens weer niks te gaan doen morgen.

Bedankt voor het lezen.
En alle mooie reacties....

ZKH meldt zich af

Blog van zaterdag 1 oktober

Er zijn geen echte plannen gemaakt voor deze vakantie naar Gran Canaria, maar nu we de koets toch voor de deur van het paleis hebben staan gaan we er ook gebruik van maken.

Gisteravond hebben we een aantal mogelijkheden voorgelegd bij onze ZKH.
Puerto de Mogan was prachtig om te zien maar op sommige tijdstippen en locaties waren er toch echt te veel Burgers, Boeren en Buitenlui.

We stellen onze ZKH voor om zaterdag dan ook een heerlijke wandeling te gaan maken naar Roque Nublo, heerlijk het binnenland in van Gran Canaria. Alle rust en stilte.

Onze ZKH wil er rustig een nachtje over slapen en laat het via de Royal App weten wat hij wil.

Dus....

Deze zaterdagochtend worden we weer gewekt met de Royal App. Onze ZKH deelt mede:

Morning, ZKH gaat vandaag niet mee, ze blijft in de anonieme sferen binnen de paleis tuinen. De zetels worden nu gereserveerd gevolgd door een sportieve wandeling op het strand. Wellicht zie ik jullie bij het ontbijt . x

ZKH meldt zich af.
Natuurlijk wel jammer dat onze ZKH niet mee gaat, want zeg nou eerlijk die avonturen zijn heerlijk om te volgen. Maar dat gaat vast wel goed komen.

Om 08.30 uur zitten we samen met onze ZKH aan het ontbijt, bespreken zo het eea voor de dag en dan gaan onze wegen scheiden voor de ochtend en middag. De Royal App blijft alert voor meldingen vanuit beide fronten.

Een stevige bodem voor vandaag

Na het ontbijt vertrekken Chris en ik richting Roque Nublo.
Spullen worden de Mini Cooper ingeladen, onderweg stoppen we nog even bij de Lidl, wat natuurlijk voor mij een vertrouwd gevoel geeft, het is tenslotte zaterdag, tijd voor boodschappies.
De voorraden zijn ingeslagen zoals water en cakejes en de reis wordt weer hervat. Ongeveer een goed uur en een klein kwartier door het binnenland van Gran Canaria, dat betekend slinger wegen, bergen op en af.

Happiest place on earth?

We verlaten Maspalomas/Playa del Ingles en rijden het binnenland in, de weg gaat langzaam steeds steiler omhoog tot we bij een eerste uitkijk locatie komen, parkeren de Cooper en even van het schitterende uitzicht gaan genieten. Tekst is niet nodig de foto's spreken voor zich.

Na wat foto's zetten we onze reis weer voort, de weggetjes worden smaller en de bergen steiler en steiler, de Cooper trekt het met gemak, wat een heerlijk wagentje. Deze weg wijden we niet voor een eerste keet, deze hebben we ook wel eens gereden met een Skoda Roomster, was erg spannend.

Na een paar km, komen we bij een tweede stop, wederom ook weer prachtig, tijd voor foto's.

Vanaf deze stop rijden we in een keer door naar de parkeerplaats bij Roque Nublo.
Het is werkelijk echt een schitterende route. Mogelijk dat je daar als lokale bewoner er anders over denkt want we worden regelmatig ingehaald door motoren en auto's van lokale bevolking alsof het een raceparcours is. Mogelijk dat ze deze weg al vaker hebben gereden, maar wij zijn onder de indruk.
En wat is het toch weer genieten in een Cabrio. Heerlijk touren zo, natuurlijk onze petjes op want anders zijn we net zoals we toen van Orlando richting Clearwater Beach, in Florida reden, zo rood als een kreeft.

Als we aankomen bij de parkeerplaats is het redelijk druk, gelukkig kunnen we een plekje vinden en de Cooper wordt gestald. Het avontuur kan beginnen, op naar Roque Nublo. Volgens de informatie en de borden valt de afstand mee wat we mogen lopen......maar daar is dan ook alles mee gezegd.

Het start punt vanaf het informatiebord ziet er vriendelijk en goed begaanbaar uit, in de verte is Roque Nublo al te zien.....je kan hem al bijna aanraken...dat wordt een relaxte wandeling. Dus voor de lunch zijn we weer terug bij onze ZKH. Zo gezegd was dus niet zo gedaan.

Foto's van het begin punt tot ongeveer halverwege.
Klik op de eerste foto voor meer informatie Roque Nublo.

Klik hier op

Het is een schitterende omgeving wat een prachtige natuur. Echter was het erg naïef van mijzelf om te denken dat ik een door een simpel bospaadje te volgen binnen enkele minuten bij de rots zou zijn. Het is dan ook echt een stevige klim met ook steile hellingen. Het pad is zeker wel goed begaanbaar maar je moet wel het koppie er bij houden, je kan lelijk vallen als je de aandacht erbij verliest. Sterker nog je kan flinke meters naar beneden donderen als je een misstap maakt. Dus mijn mannen Tena had ook weer een uitdaging erbij gekregen vandaag. Angst zweten braken soms uit en het moment van stoppen was zo af en toe toch wel aanwezig. Het leek zo uitzichtloos want we waren er nog steeds niet en voor je gevoel kreeg je echt het idee dat je al uren en km bezig was. Zo pittig is die klim. Stevige schoenen zijn dan ook aan te bevelen net zoals een paar flessen water. Ondanks dat het wat frisser is op deze hoogte brand de zon goed op je.
Uiteindelijk kom je, ik noem het maar de 1e tussenstop, bij een uitzicht dat gelijk al je energie weer in een klap bijvult. Ongelooflijk schitterend, hier doe je het voor.

Dan beginnen we aan de tweede fase, deze is wel steil maar toch wat makkelijker begaanbaar, Geen bospad meer maar een heel breed massief stuk rots, het lijkt vlak maar stiekem toch weer met een flinke helling erin. Ook vanaf dit punt lijkt het dat je er zo ben bij Roque Nublo, maar ook dat is weer gezichtsbedrog. Op de foto's is goed te zien hoe klein de mensen nog zijn. Na deze tweede fase zijn we er eindelijk, en wat is het prachtig. Wat een uitzicht zelf Tenerife kunnen we zien in de verte.

Natuurlijk worden er weer veel foto's gemaakt en de selffies ook niet vergeten want dit kan ones in a lifetime zijn. Zodra dit allemaal is afgrond wordt alles opgeruimd en zetten we de daling in.

De afdaling gaat heerlijk vlot, dus die lunch gaan we wel halen. We hebben dan ook even contact met de Royal App om onze ZKH te informeren. We kondigen de lunch aan, prima plan ook voor onze ZKH hoewel hij toch inmiddels alweer een afternoon snack ten prooi had gemaakt, tja die lopen wij dus weer mis, maar natuurlijk gunnen wij onze ZKH wel zijn snack, die pakken wij regelmatig ook als afsluiting maar dan 's nachts.

De terugweg naar het hotel gaat lekker vlot en rond de klok van 15.00 uur is er de Lunch.
Tijdens de lunch kletsen we weer lekker bij over alle belevenissen en andere bezigheden.
Onze ZKH zit nog met een klein dilemma, dat leuk jassie bij dat ene winkeltje in het winkelcentrum Atlantico. Wel of niet kopen. Kop of Munt. To be or Not to be....PFFFFF

ZKH is overtuigd en op het laatste moment nemen we de koets nog even naar het winkelcentrum. Inmiddels rijden we de weg alsof we al dagelijks rijden. De jas wordt gekocht en we hebben een dol gelukkige ZKH.

Tijd voor diner, dus opfrissen en bunkeren maar.

Ondanks zware voetjes en beentjes hebben we weer een geweldige avond.

De luiken vallen laat dicht.

Het was weer een prachtige dag.

Bedankt voor het lezen.