ZKH meldt zich af

Blog van zaterdag 1 oktober

Er zijn geen echte plannen gemaakt voor deze vakantie naar Gran Canaria, maar nu we de koets toch voor de deur van het paleis hebben staan gaan we er ook gebruik van maken.

Gisteravond hebben we een aantal mogelijkheden voorgelegd bij onze ZKH.
Puerto de Mogan was prachtig om te zien maar op sommige tijdstippen en locaties waren er toch echt te veel Burgers, Boeren en Buitenlui.

We stellen onze ZKH voor om zaterdag dan ook een heerlijke wandeling te gaan maken naar Roque Nublo, heerlijk het binnenland in van Gran Canaria. Alle rust en stilte.

Onze ZKH wil er rustig een nachtje over slapen en laat het via de Royal App weten wat hij wil.

Dus....

Deze zaterdagochtend worden we weer gewekt met de Royal App. Onze ZKH deelt mede:

Morning, ZKH gaat vandaag niet mee, ze blijft in de anonieme sferen binnen de paleis tuinen. De zetels worden nu gereserveerd gevolgd door een sportieve wandeling op het strand. Wellicht zie ik jullie bij het ontbijt . x

ZKH meldt zich af.
Natuurlijk wel jammer dat onze ZKH niet mee gaat, want zeg nou eerlijk die avonturen zijn heerlijk om te volgen. Maar dat gaat vast wel goed komen.

Om 08.30 uur zitten we samen met onze ZKH aan het ontbijt, bespreken zo het eea voor de dag en dan gaan onze wegen scheiden voor de ochtend en middag. De Royal App blijft alert voor meldingen vanuit beide fronten.

Een stevige bodem voor vandaag

Na het ontbijt vertrekken Chris en ik richting Roque Nublo.
Spullen worden de Mini Cooper ingeladen, onderweg stoppen we nog even bij de Lidl, wat natuurlijk voor mij een vertrouwd gevoel geeft, het is tenslotte zaterdag, tijd voor boodschappies.
De voorraden zijn ingeslagen zoals water en cakejes en de reis wordt weer hervat. Ongeveer een goed uur en een klein kwartier door het binnenland van Gran Canaria, dat betekend slinger wegen, bergen op en af.

Happiest place on earth?

We verlaten Maspalomas/Playa del Ingles en rijden het binnenland in, de weg gaat langzaam steeds steiler omhoog tot we bij een eerste uitkijk locatie komen, parkeren de Cooper en even van het schitterende uitzicht gaan genieten. Tekst is niet nodig de foto's spreken voor zich.

Na wat foto's zetten we onze reis weer voort, de weggetjes worden smaller en de bergen steiler en steiler, de Cooper trekt het met gemak, wat een heerlijk wagentje. Deze weg wijden we niet voor een eerste keet, deze hebben we ook wel eens gereden met een Skoda Roomster, was erg spannend.

Na een paar km, komen we bij een tweede stop, wederom ook weer prachtig, tijd voor foto's.

Vanaf deze stop rijden we in een keer door naar de parkeerplaats bij Roque Nublo.
Het is werkelijk echt een schitterende route. Mogelijk dat je daar als lokale bewoner er anders over denkt want we worden regelmatig ingehaald door motoren en auto's van lokale bevolking alsof het een raceparcours is. Mogelijk dat ze deze weg al vaker hebben gereden, maar wij zijn onder de indruk.
En wat is het toch weer genieten in een Cabrio. Heerlijk touren zo, natuurlijk onze petjes op want anders zijn we net zoals we toen van Orlando richting Clearwater Beach, in Florida reden, zo rood als een kreeft.

Als we aankomen bij de parkeerplaats is het redelijk druk, gelukkig kunnen we een plekje vinden en de Cooper wordt gestald. Het avontuur kan beginnen, op naar Roque Nublo. Volgens de informatie en de borden valt de afstand mee wat we mogen lopen......maar daar is dan ook alles mee gezegd.

Het start punt vanaf het informatiebord ziet er vriendelijk en goed begaanbaar uit, in de verte is Roque Nublo al te zien.....je kan hem al bijna aanraken...dat wordt een relaxte wandeling. Dus voor de lunch zijn we weer terug bij onze ZKH. Zo gezegd was dus niet zo gedaan.

Foto's van het begin punt tot ongeveer halverwege.
Klik op de eerste foto voor meer informatie Roque Nublo.

Klik hier op

Het is een schitterende omgeving wat een prachtige natuur. Echter was het erg naïef van mijzelf om te denken dat ik een door een simpel bospaadje te volgen binnen enkele minuten bij de rots zou zijn. Het is dan ook echt een stevige klim met ook steile hellingen. Het pad is zeker wel goed begaanbaar maar je moet wel het koppie er bij houden, je kan lelijk vallen als je de aandacht erbij verliest. Sterker nog je kan flinke meters naar beneden donderen als je een misstap maakt. Dus mijn mannen Tena had ook weer een uitdaging erbij gekregen vandaag. Angst zweten braken soms uit en het moment van stoppen was zo af en toe toch wel aanwezig. Het leek zo uitzichtloos want we waren er nog steeds niet en voor je gevoel kreeg je echt het idee dat je al uren en km bezig was. Zo pittig is die klim. Stevige schoenen zijn dan ook aan te bevelen net zoals een paar flessen water. Ondanks dat het wat frisser is op deze hoogte brand de zon goed op je.
Uiteindelijk kom je, ik noem het maar de 1e tussenstop, bij een uitzicht dat gelijk al je energie weer in een klap bijvult. Ongelooflijk schitterend, hier doe je het voor.

Dan beginnen we aan de tweede fase, deze is wel steil maar toch wat makkelijker begaanbaar, Geen bospad meer maar een heel breed massief stuk rots, het lijkt vlak maar stiekem toch weer met een flinke helling erin. Ook vanaf dit punt lijkt het dat je er zo ben bij Roque Nublo, maar ook dat is weer gezichtsbedrog. Op de foto's is goed te zien hoe klein de mensen nog zijn. Na deze tweede fase zijn we er eindelijk, en wat is het prachtig. Wat een uitzicht zelf Tenerife kunnen we zien in de verte.

Natuurlijk worden er weer veel foto's gemaakt en de selffies ook niet vergeten want dit kan ones in a lifetime zijn. Zodra dit allemaal is afgrond wordt alles opgeruimd en zetten we de daling in.

De afdaling gaat heerlijk vlot, dus die lunch gaan we wel halen. We hebben dan ook even contact met de Royal App om onze ZKH te informeren. We kondigen de lunch aan, prima plan ook voor onze ZKH hoewel hij toch inmiddels alweer een afternoon snack ten prooi had gemaakt, tja die lopen wij dus weer mis, maar natuurlijk gunnen wij onze ZKH wel zijn snack, die pakken wij regelmatig ook als afsluiting maar dan 's nachts.

De terugweg naar het hotel gaat lekker vlot en rond de klok van 15.00 uur is er de Lunch.
Tijdens de lunch kletsen we weer lekker bij over alle belevenissen en andere bezigheden.
Onze ZKH zit nog met een klein dilemma, dat leuk jassie bij dat ene winkeltje in het winkelcentrum Atlantico. Wel of niet kopen. Kop of Munt. To be or Not to be....PFFFFF

ZKH is overtuigd en op het laatste moment nemen we de koets nog even naar het winkelcentrum. Inmiddels rijden we de weg alsof we al dagelijks rijden. De jas wordt gekocht en we hebben een dol gelukkige ZKH.

Tijd voor diner, dus opfrissen en bunkeren maar.

Ondanks zware voetjes en beentjes hebben we weer een geweldige avond.

De luiken vallen laat dicht.

Het was weer een prachtige dag.

Bedankt voor het lezen.